Altijd was er de strijd tegen het water. Eeuwenlang legden de deltabewoners zich toe op het bedwingen van de elementen en het omzetten van natuur in cultuur. Intussen verlangen we in het dichtstbevolkte land van Europa wanhopig naar ruimte en groen – een verlangen dat zowaar wordt ingewilligd. Steeds meer landbouwgrond verandert in moderne wildernis, oftewel nieuwe natuur. ‘Natuurontwikkeling’ is het nieuwe wondermiddel: duinen en dijken worden doorgestoken, moerassen in ere hersteld, polders onder water gezet. Opnieuw legt de mens zijn wil op aan het land, maar laat juist nu de natuur de vrije loop.
Ik ging op reis om aan de hand van gesprekken met boeren, planologen, natuurbeschermers en landschapsarchitecten deze nieuwste omwenteling in de verhouding tussen de Nederlanders en hun landschap te onderzoeken. Met fotografie van Theo Baart.
