Voor het online architectuurtijdschrift A.Zine schreef ik over de twaalfde editie van het Architectuur Film Festival Rotterdam, dat dit weekend van 7-10 oktober 2020 wordt gehouden. Opvallend in het aanbod dit jaar is zowel het aantal films waarin sterke vrouwen een rol spelen, als het algemene thema ‘Guilty Architecture’. Lees hier mijn verhaal:
Ulla Röttger, bijvoorbeeld, directeur van de afvalcentrale in Kopenhagen waar Bjarke Ingels een skihelling op het dak heeft geplaatst. Aino Aalto, vrouw en compagnon van Alvar Aalto en zelf een begenadigde architect en ontwerper. En natuurlijk de keurige maar onverzettelijke Zuidafrikaanse Mariette Lieferink. In Jozi Gold zien we hoe ze op haar stilettohakken afvalbergen en verontreinigde waterpartijen afgaat om de mijnindustrie op zijn verantwoordelijkheid te wijzen – voorlopig tevergeefs
Thema van het AFFR dit jaar is ‘Guilty Architecture’. “Valt er nog wel te bouwen zonder de planeet verdere onherstelbare schade toe te brengen? Wat is de rol van architecten in een samenleving waar de kloof tussen arm en rijk steeds groter wordt en de stad meer en meer uitgroeit tot een investeringsmodel? Hoe om te gaan met populistische leiders die traditionele waarden en klassieke bouwstijlen bepleiten als teken van nationale identiteit en zekerheid.” Kortom, hoe onschuldig is architectuur nog?
