Urban Sound Lab is het buitenlaboratorium in Amsterdam-Zuid van Soundtrackcity, die samen met bewoners, kunstenaars, planners en wetenschappers de invloed en betekenis van stadsgeluid onderzoekt. Voor een reportage voor NRC Handelsblad wandelde ik met mede-oprichter Renate Zentschnig door de Zuidas om te praten over hun nieuwe luisterwandeling. Je kunt zelf gaan luisteren, en je opnames met een verhaal erbij uploaden naar hun interactieve kaart op www.urbansoundlab.nl. Wie meer hoort, ziet ook meer.

Cruquiuseiland is het laatste van de kunstmatige eilanden van het Oostelijk Havengebied van Amsterdam. Architectenbureau LEVS is nauw betrokken bij de transformatie van het gebied vol loodsen in een stadswijk met woningen, een school en de Harbour Club. Die laatste is een buitengewone combinatie van functies: café restaurant theater met zes lagen woningen eromheen, en daar bovenop drie silo’s die tot voor kort tussen dertig andere op het terrein ernaast stond. Hoe verzin je het! “We willen als architecten ondogmatisch met dit gebied omgaan”, zegt Jurriaan van Stigt van LEVS. 

Lees hier mijn reportage voor De Architect: https://tinyurl.com/yc2h5szx en bekijk de fotoreportage hieronder. In de podcast van De Architect spraken hoofdredacteur Merel Pit en ik met Marianne Loofs van LEVS over de bijzondere ontwikkeling van Cruquiuseiland: https://tinyurl.com/4fv9yshu

Het nieuwe project ‘County Road’ van de Texaanse fotograaf Bryan Schutmaat – nu te zien bij de Amsterdamse fotogalerie Wouter van Leeuwen – staat bol van de spanning. Enerzijds belichamen zijn lange lege wegen die naar wide open spaces voeren, de Americaanse autodroom, anderzijds laat hij de desolate armoede en vervuiling zien die er volop woekeren. Lees hier mijn recensie of download de pdf:

Voor de Architect schreef ik over vijf vrouwen uit de wereld van het design die je had kunnen kennen, als ze de aandacht hadden gekregen die ze met hun werk verdienden. Ze vertegenwoordigen uiteenlopende tijdperken en disciplines, maar wat ze gemeen hebben is het talent dat ervan af spat. Ik koos deze vijf uit ruim tachtig die te zien zijn in de toffe tentoonstelling ‘Here We Are! Women in Design 1900-Today’ in het Vitra Museum in Weil am Rhein, bij Basel. Is nog t/m 6 maart te zien en is zeer de moeite waard. Lees mijn blog:

StrandLab Almere, ‘buitenlaboratorium voor cultuur’, organiseerde in juni 2021 de tweedaags manifestatie WaterWalks rond, en rondom het IJmeer. Samen met kunstenaars, ecologen, historici, archeologen, theatermakers en lokale Almeerse makers en kunstenaars onderzocht StrandLab met wandelingen en gesprekken de betekenis van het IJmeer voor inwoners van Almere, voor de verbindingen tussen Amsterdam en Almere en voor klimaatverandering. Op beide dagen leidde ik het slotgesprek: de WaterTalks. In mei 2022 vindt het vervolg plaats. Bekijk hier de aftermovie:

The Gargash mosque is one of Dubai’s first, if not the first mosque designed by a woman in the united Arab Emirates. The ‘Mosque of Light’ is not yet officially open, but architect Sumaya Dabbagh – herself a Saudi, but founder in 2008 of Dabbagh Architects in Dubai – took me to visit it. It is strikingly contemporary and beautiful, a contrast in its pristine whiteness to the surrounding industrial neighborhood. Read my article and view more photo’s below:

Toen in 1851 de eerste Wereldtentoonstelling werd gehouden, in het Crystal Palace in Londen, was dit een van de weinige manieren om uitvindingen met de wereld te delen. Maar nu, met internet? Wereldtentoonstellingen zijn vooral een marketingexercitie geworden. Wat laat je van jezelf zien, hoe vertel je je verhaal – en welk verhaal dan wel? Voor De Architect heb ik speciaal gelet op het Nederlandse paviljoen en dat van de Verenigde Arabische Emiraten, maar met deze vraag in het achterhoofd heb ik nog wat interessante voorbeelden verzameld op het uitgestrekte Expo-terrein:

Het viel mooi samen voor de Verenigde Arabische Emiraten: dit jaar is het niet alleen vijftig jaar geleden dat de Emiraten zich verenigden, bovendien wordt nu voor het eerst een Wereldtentoonstelling in het Midden-Oosten gehouden – in Dubai, wel te verstaan. Voor De Architect schreef ik over deze reusachtige onderneming, met 192 paviljoens en snelwegen van veertien banen breed die naar eindeloze parkeervlaktes leiden. Uiteraard moest het paviljoen van de VAE het grootste en indrukwekkendste zijn, dus werd de opdracht gegund aan Calatrava met als motto ‘The Land of Dreamers Who Do’.

Hij liet zich inspireren door de nationale vogel, de valk. Na veel gesteggel is het ontwerp voor de tentoonstelling binnen en de wachtruimte buiten gegund aan het Nederlandse experience design bureau KossmanndeJong. Ze volgen het ontstaan van de Emiraten, van de nomaden die in de woestijn wisten te overleven tot een internationale stad van wolkenkrabbers.

Lees mijn artikel voor De Architect: