One of this year’s memorable exhibitions was Fibra Architectures in the Pavillon de l’Arsenal in Paris. It was about architecture made of, yes, fiber: seagrass, bamboo, palm leaves, reeds, sugarcane leaves, banyan tree roots, straw, mycelium, wheat stalks, wicker, willow branches and the humblest of all – grass.

De Amerikaanse fotograaf Mitch Epstein (1952) denkt groot. Hij kiest diepe, brede onderwerpen waar hij veeljarig aan werkt, met veel research en lange reizen. Het energielandschap van Amerika bijvoorbeeld, over hoe energie gewonnen wordt en de impact ervan op het landschap en de mensen die er wonen. Maar ook zijn vader was onderwerp van een omvangrijk multimedia project over hij de man, zijn bedrijf en hun stadje. Het is een intens persoonlijk drama en tevens het verhaal van een tijdperk.

Op uitnodiging van de Studiegroep Duurzame en Inclusieve Globalisering van de ministeries van Binnen- en Buitenlandse Zaken schreef ik een essay over de onbedoelde gevolgen van het succes van veel populaire steden. Amsterdam is daar een van, ook al heeft het een bevolking van nog geen miljoen mensen. Maar de aantrekkingskracht van de Nederlandse hoofdstad heeft dezelfde uitwerking als in andere, grotere steden: ongelijkheid, onbereikbaarheid van de woningmarkt, overtoerisme, verdringing. Wat is daar aan te doen?

Lees hier mijn essay: De tol van het succes

In de jaren negentig, kort nadat de apartheid op papier was afgeschat, trok de Nederlandse fotograaf Ad van Denderen naar het dorp Welkom in Zuid-Afrika, om te zieeraan toe ging in een voormalige goudmijnstad. Hij maakte daarover het boek Welkom in Suid-Afrika. Jaren later ontdekte de 18-jarige Lebohang Tlali dat boek. En nog een keer, toen hij naar de kunstacademie ging. Hij nam contact op met Van Denderen, en – long story short – nu hebben ze samen in samenwerking met stichting Paradox Welkom Today gemaakt, een tentoonstelling in het Stedelijk Museum en een scholierenproject in beide landen. Twee tijdperken, twee blikken in een meerstemmige vertelling.