Skip to main content

Tag: Architectuur

Wonen en feesten zonder dogma’s in Harbour Club

Een schil woningen wikkelen rond het drukke onstuimige café-restaurant Harbour Club op Cruquiuseiland in het Amsterdamse havengebied – dat is toch vragen om moeilijkheden? Nee hoor, architectuurbureau LEVS draait z’n hand er niet voor om. In een ingenieus en verrassend ontwerp heeft LEVS aan de bestaande laagbouw woningen toevegoed in diverse segementen – tot en met drie voormalige wijnsilo’s die nu bijzondere ééngezinswoningen zijn bovenop het dak. Lees hier mijn artikel voor De Architect.

Lees verder

Feesten, wonen en bouwen zonder dogma’s in Harbour Club op Cruquiuseiland

Cruquiuseiland is het laatste van de kunstmatige eilanden van het Oostelijk Havengebied van Amsterdam. Architectenbureau LEVS is nauw betrokken bij de transformatie van het gebied vol loodsen in een stadswijk met woningen, een school en de Harbour Club. Die laatste is een buitengewone combinatie van functies: café restaurant theater met zes lagen woningen eromheen, en daar bovenop drie silo’s die tot voor kort tussen dertig andere op het terrein ernaast stond. Hoe verzin je het! “We willen als architecten ondogmatisch met dit gebied omgaan”, zegt Jurriaan van Stigt van LEVS.  Lees...

Lees verder

Vijf vrouwen uit het design die je had kunnen kennen

Voor de Architect schreef ik over vijf vrouwen uit de wereld van het design die je had kunnen kennen, als ze de aandacht hadden gekregen die ze met hun werk verdienden. Ze vertegenwoordigen uiteenlopende tijdperken en disciplines, maar wat ze gemeen hebben is het talent dat ervan af spat. Ik koos deze vijf uit ruim tachtig die te zien zijn in de toffe tentoonstelling ‘Here We Are! Women in Design 1900-Today’ in het Vitra Museum in Weil am Rhein, bij Basel. Is nog t/m 6 maart te zien en is zeer de moeite waard. Lees mijn blog:

Lees verder

De Architect: Bjarke Ingels, verslavend spektakel of is er meer?

Er zijn weinig architecten die zo’n subbel gevoel bij me oproepen als Bjarke Ingels en zijn BIG. Ik erger me aan de grootspraak maar ik bewonder zijn schier grenzeloze ambitie en talent. In Denemarken besloot ik een paar van zijn gebouwen te bezoeken: twee onder de grond en één juist de lucht in. Voor De Architect schreef ik daarover deze blog:

Lees verder

Rechtbank Amsterdam: een publiek gebouw met power

Amsterdam heeft een nieuwe rechtbank, de grootste van Nederland. Ik schreef erover voor NRC Handelsblad. Het gebouw, een ontwerp van Kaan Architecten dat tien jaar in aanbouw geweest, is stoer en strak, met mooie materialen en veel licht en ruimte. Heel wat anders dan zijn voorganger uit de tijd dat alle publieke gebouwen ‘marktconform’ moest zijn en ze dus allemaal op middelmatige kantoren leken. Met zijn grote voorplein en genereuze maatvoering is de nieuwe rechtbank een welkome uiting van trots op de publieke zaak. Of zoals mijn buurman E.G., oud-rechter, zei: “Je zou als...

Lees verder

Wie Finland zegt, zegt: architectuur van Alvar Aalto

Wie Finland zegt, zegt: Alvar Aalto, architect en ontwerper en de belichaming van Finlands naoorlogse humane modernisme. Finland heeft 13 gebouwen van Aalto voorgedragen als UNESCO Werelderfgoed. Slechts twee andere architecten hebben al eerder die statuur gekregen: Le Corbusier en Frank Lloyd Wright. Voor De Architect noteerde ik mijn persoonlijke herinneringen aan mijn bezoek aan een aantal van deze gebouwen, zoals zijn buitenhuis, zijn stadhuis voor new town Säynätsalo en het beroemde Paimio tbc-sanatorium. “De verpleegsters maakten er een hobby van om te kijken wie met wie de bosjes insloop.”...

Lees verder

Het kantoor, een uitvinding van mannen voor mannen

Voor De Architect schreef ik een interview met Amy Thomas, die als architectuurhistorica verbonden is aan de TU Delft. Met steun van de NWO gaat zijn onderzoek doen naar het kantoor als uitdrukking van de verhouding tussen de seksen, vanaf de naoorlogse jaren tot begin deze eeuw. De typistes zaten in legbatterijen in een open hal, de executives waren mannen met een eigen kamer met een deur.  “Als de ontwerper als man tot de vanzelfsprekende meerderheid hoort, is het voor hem moeilijker om inclusieve ruimtes te ontwerpen. Een divers ontwerpteam levert een beter eindproduct op.”

Lees verder